Διαλεκτικη ποικιλια της Ηλειας

κοπρολιά, η [kopro’ʎa]: είδος ελιάς. [κοπρ(ιά) -ο- ελιά].

αϊτονύχης, ο [aito’nixis]: είδος αμπελιού. [αετ(ός) -ο- νύχ(ι) -ης].

γρανί, το [γra’ni]: μικρός λάκκος ανάμεσα στα χωράφια.

κουτσούμπα, η [ku’tsumba]: ξερά μέρη που αφαιρούνται από τα δέντρα ή τα φυτά.  

πνογά, η [pno’γa]: η κούραση. [πνοή].

παραβολιά, η [paravo’ʎa]: μέρος όπου δεν το πιάνει το αλέτρι.

γάρτσα, η [‘γartsa]: βρωμιά.

γουλισιά, η [γuli’sça]: λάσπη από υπερχείλιση ποταμού.

λίπαρα, τα [‘lipara]: η ρήξη υμένων στα ζώα που γεννούν.

βαρικά, τα [vari’ka]: τόπος με νερό.

σκιαζάρια, τα [skça’zarʝa]: το φόβητρο, το σκιάχτρο. [σκιάζ(ω) ‘τρομάζω’ -άρια].

βογκίλια, τα [vo’giʎa]: λαχανικά.

μπουλθάμες, οι [bu’lθames]: σπόρια κολοκυθιάς.

κουλουντριάζει [kulu’ndriazi]: σβολιάζει ο χυλός.

μπούρτζανε [‘burdtzane]: έκοψε το γάλα.

σιχλιάζει [si’xʎazi]: μουχλιάζει το τυρί.

κοκκολογιέται [kokolo’ʝete]: κακαρίζει η κότα.

λεβίθι, το [le’viθi]: παράσιτο των εντέρων στα ζώα. [λεβίθα < αρχ. ἕλμινς, ἕλμις, αιτ. ἕλμιθα > ελνστ. υποκορ. *ἑλμίθιον (πρβ. αρχ. ἑλμίνθιον ‘σκουληκάκι΄) > μσν. μεγεθ. *ελμίθα > *λεμίθα (μετάθ. του υγρού συμφ.) > μσν. λεβίθα (με τροπή του χειλ. [m] σε χειλοδοντικό [v] από επίδρ. του οδοντικού [θ] )].

μαρκάλημα, το [ma’rkalima]: το ζευγάρωμα των ζώων. [μαρκαλ(άω) -ημα]. Όπως και: https://ilialang.gr/μάρκαλος-ο/

ματσαράγκας, ο [matsa’rangas]: ο απατεώνας: ‘Ήρθε κι εκείνος ο ματσαράγκας και τον γιουχάραν ούλοι’.